Atmosphere in Ancient remains

Abstract

Ayutthaya is an era with a long history of more than four hundred years. The evidence in this era was influenced by the mixed cultures, and it was prosperous in all aspect, especially architecture and fine arts.The archaeological sites in Ayutthaya era were mostly the royal palaces and temples. I as the researcher of this project then choose to mainly focus on the archaeological temples–Mahathat Temple and Ratchaburana Temple. Both temples were constructed in the early Ayutthaya era. The temples had the systematic designs of architecture construction with the concept of Three Worlds (earth, heaven, hell) of the Prang Mahathat – Buddha statue, the temple, and the hall of temple. The interior structure was decorated by stucco sculpture such as the giant carrying the base, the Buddha statue at the terrace including the pattern stucco sculpture at the doors and windows. The structures show signs of decay, remaining the imperfection. The beauty in such imperfection is the main inspiration that motivates me to bring the structure of the impressive architecture of Mahathat Temple and Ratchaburana Temple to build up the new elements. It is to express the atmosphere from my inner feeling, and eventually leads to the artwork of “Atmosphere in Ancient remains.”

This series of paintings then apply the visual elements to recreate the neo truth through imaginary elements based on the Three Worlds concept. The work conveys through the imperfection in architectural structure, artistic work, and the decorative pattern of the stucco sculpture, showing the sign of decay. The work provides the emotion of stillness and sacredness, including the aesthetics in imperfection. It reflects the real symbolic meaning of impermanent and introduces the audiences to faith in Thai archaeological sites.

กรุงศรีอยุธยาเป็นยุคสมัยที่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานกว่าสี่ร้อยปี มีหลักฐานการรับอิทธิพลที่ผสมผสาน มีความเจริญรุ่งเรืองในทุกๆ ด้าน โดยเฉพาะด้านสถาปัตยกรรมและงานวิจิตรศิลปกรรม โบราณสถานสมัยอยุธยานั้นประกอบด้วย โบราณสถานที่เป็นวังและวัด โดยข้าพเจ้าจะมุ่งเน้นศึกษาโบราณสถานของวัดเป็นสำคัญ ได้แก่ วัดมหาธาตุ และวัดราชบูรณะ ทั้งสองวัดนี้สร้างขึ้นในสมัยอยุธยายุคต้น มีวัฒนธรรมการวางแผนผังการก่อสร้างสถาปัตยกรรมของพระปรางค์มหาธาตุ พระวิหาร พระอุโบสถ ฯลฯ ที่เป็นระบบแบบแผนโดยยึดคติไตรภูมิเป็นหลัก ภายในโครงสร้างเหล่านั้นประดับตกแต่งด้วยงานศิลปกรรมปูนปั้น ไม่ว่าจะเป็นประติมากรรมยักษ์แบกฐาน พระพุทธรูปปางสมาธิประดับระเบียงคด ตลอดจนลวดลายปูนปั้นประดับตกแต่งซุ้มประตู-หน้าต่าง ที่แสดงร่องรอยความผุกร่อนเสื่อมสลายและหลงเหลือไม่สมบูรณ์ ซึ่งความงามในความไม่สมบูรณ์เหล่านั้นเป็นแรงบันดาลใจสำคัญที่สามารถกระตุ้นจินตนาการของข้าพเจ้าในการนำโครงสร้างของสถาปัตยกรรมที่ประทับใจจากวัดมหาธาตุและวัดราชบูรณะ มาประกอบสร้างองค์ประกอบขึ้นใหม่ เป็นการถ่ายทอดบรรยากาศจากความรู้สึกภายในของข้าพเจ้า ก่อเกิดเป็นการสร้างสรรค์ผลงานวิทยานิพนธ์ชุด “บรรยากาศในโบราณสถาน”

ผลงานจิตรกรรมชุดนี้ เป็นการใช้ทัศนธาตุทางศิลปะในการสร้างความจริงใหม่ผ่านองค์ประกอบตามจินตนาการโดยยึดหลักคติไตรภูมิ โดยการถ่ายทอดโครงสร้างสถาปัตยกรรม งานศิลปกรรม และลวดลายปูนปั้นประดับสถาปัตยกรรมที่ไม่สมบูรณ์ แสดงพื้นผิวร่องรอยความผุกร่อนเสื่อมสลาย อยู่ในบรรยากาศที่สร้างความรู้สึกถึงความสงบและความศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งเป็นการแสดงสุนทรียภาพทางความงามในความไม่สมบูรณ์ เพื่อสะท้อนสัญญะความหมายเชิงสัจธรรมของความเป็นอนิจจัง อันนำไปสู่การหวนรำลึกถึงความสมบูรณ์แบบให้เกิดขึ้นในใจเรา ก่อเกิดเป็นความรัก และความศรัทธาในโบราณสถานของไทย