The Cultural politics of Chinese -Thai Identities in Ethnic Romance Novels by Female Authors

Abstract

This thesis aims to investigate female authors’ ethnic romance novels expressing Chinese-Thai identities published between 1977 and 2016. This literary genre spans the romantic bond between heterosexual protagonists of different cultures. The study framework is mostly based on cultural politics of identity and conversations of the romance novel. It is shown that ethnic romance novels negotiate power in order to assert Chinese-Thai identities through the complexities of Chinese ethnicities in the Thai context. Ethnic romance novels transmit Thai state integration ideology by developing the “model Chinese” concept. On Chinese capitals, the genre demonstrates that Chinese capitals are not confined to economic capital; they also comprise cultural capital, symbolic capital, and social capital in respect to Chinese families and communities. Furthermore, the genre is to portray Chinese domestic spaces. Ethnic romance novels represent new homebuilding beyond families and the gongsi way of life. The protagonists are detached from the “homeland” in China. The novels differ from those published in the realistic genre in that the protagonists yearn for their Chinese homeland. The romance genre also opposes to the “from rags to riches” stereotype. The integration ideology, complexed Chinese capitals, and the household are perpetuated and contested in order to develop new identities ranging from "neither Chinese nor Thai" to Chinese-Thai identities.

The findings of the thesis underline the interdependence of the cultural politics of romance novels and the cultural politics of Chinese-Thai identities. Female authors’ generic frame and creative vision enable ethnic romance novels to be “designated space” for representing Chinese individuals from different walks of life. They are more diverse than those in realistic novels and non-fiction writings. Aside from the “from rags to riches” grand narrative of overseas Chinese males in Thailand, class and gender are issues are likewise highlighted. This adds to the complexities of Thai-Chinese identities expressed in the Thai sociocultural context.

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษานวนิยายโรมานซ์ชาติพันธุ์ที่นำเสนออัตลักษณ์ไทย-จีนโดยนักเขียนสตรีไทยที่พิมพ์เผยแพร่ระหว่างทศวรรษ 2520-2550 วรรณกรรมกลุ่มนี้ประสานโครงเรื่องว่าด้วยความรักความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครเอกชายหญิงเข้ากับประเด็นชาติพันธุ์ กรอบแนวคิดของการวิจัยคือ การเมืองวัฒนธรรมของอัตลักษณ์และขนบนวนิยายโรมานซ์ ผลการวิจัยพบว่านวนิยายโรมานซ์ชาติพันธุ์ต่อรองอำนาจเพื่อยืนยันอัตลักษณ์ไทย-จีนผ่านการนำเสนอความซับซ้อนของชาติพันธุ์จีนในบริบทไทย นวนิยายโรมานซ์ชาติพันธุ์ถ่ายทอดอุดมการณ์ผนวกรวมโดยรัฐไทยด้วยการสร้างมโนทัศน์ “ชาวจีนที่พึงประสงค์” ด้านความซับซ้อนของทุนจีน งานเขียนประเภทนี้สื่อสารว่าทุนจีนมิได้จำกัดอยู่เฉพาะทุนทางเศรษฐกิจ แต่รวมไปถึงทุนทางวัฒนธรรม ทุนทางสัญลักษณ์ และทุนทางสังคมที่สัมพันธ์กับครอบครัวและชุมชนจีน นอกจากนั้นงานเขียนประเภทนี้ยังโดดเด่นด้านการนำเสนอพื้นที่บ้านของชาวจีน นวนิยายโรมานซ์ชาติพันธุ์เล่าเรื่องการสร้างบ้านใหม่ โดยมิได้อิงกับครอบครัวและความเป็นอยู่แบบกงสี ทั้งยังไม่อ้างอิงกับ “บ้านเดิม” ในประเทศจีน ต่างกับในวรรณกรรมสัจนิยมแนว “ก่อร่างสร้างตัวจากเสื่อผืนหมอนใบ” ที่ตัวละครเอกชาวจีนหวนไห้หาบ้านในประเทศจีนทั้งอุดมการณ์การผนวกรวม ลักษณะอันซ้อนทับกันของทุนจีน และประเด็นเรื่องบ้านทั้งถูกผลิตซ้ำและต่อรองเพื่อสร้างอัตลักษณ์ใหม่ จากอัตลักษณ์ “จีนก็ไม่ใช่ ไทยก็ไม่เชิง” ให้เป็นอัตลักษณ์ไทย-จีน

ข้อค้นพบของวิทยานิพนธ์นี้ย้ำความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองวัฒนธรรมของนวนิยายโรมานซ์กับการเมืองวัฒนธรรมของอัตลักษณ์ไทย-จีน กรอบของประเภทวรรณกรรมและแนวทางสร้างสรรค์ของนักเขียนสตรีทำให้นวนิยายโรมานซ์ชาติพันธุ์เป็น “พื้นที่พิเศษ” ที่นำเสนอลีลาชีวิตชาวจีนที่หลากหลายกว่าชาวจีนในนวนิยายสัจนิยมและงานเขียนสารคดี นอกจากนั้นเรื่องเล่าแม่บทว่าด้วยการ “ก่อร่างสร้างตัวจากเสื่อผืนหมอนใบ” ของผู้ชายชาวจีนโพ้นทะเลในประเทศไทยยังถูกท้าทายและนำไปผูกโยงกับประเด็นชนชั้นและเพศสถานะ แสดงให้เห็นความซับซ้อนของอัตลักษณ์ไทย-จีนที่แสดงออกในบริบทสังคมวัฒนธรรมไทย